Sluiten
Hij is ruim twintig jaar lid van de Raad van Commissarissen van Aqua+ geweest en heeft in april 2022 afscheid genomen als voorzitter. Herman Spenkelink had dat een paar jaar geleden al laten weten: als hij 75 wordt, stopt hij met zijn commissariaten. “Dan moeten jongeren het maar overnemen, die staan dichter bij de maatschappij.” Bert Nijboer, ook gepokt en gemazeld in het bedrijfsleven, neemt het stokje over. Oud-directeur Michel Walhof wordt president-commissaris.
Spenkelink, die in 2008 afscheid nam als lid van de Raad van Bestuur van bouwbedrijf Dura Vermeer, is al die jaren met plezier toezichthouder geweest van Aqua+ Sprinklersystemen. “Een heel mooi bedrijf: er is nooit gelazer en ze maken mooie producten. Ik ben bij verschillende bedrijven commissaris geweest en daarom kon ik dit vaker roepen: Aqua+ is een voorbeeldbedrijf als het gaat om het naleven van de regelgeving, de omgang met de medewerkers, het product en de kwaliteit.”
Die cultuur is ook aan de buitenkant zichtbaar: het is er altijd schoon en netjes. “Ik ken geen tweede bedrijf dat de werkomgeving zo goed voor elkaar heeft. Dat begint al als je de parkeerplaats op komt rijden”, zegt Spenkelink. “Ook de inrichting is helemaal van deze tijd. Mensen willen er dan ook graag werken. Het is tegenwoordig moeilijk om aan goede medewerkers te komen, maar wie een keer bij Aqua+ binnen is geweest, wil er wel aan de slag. Er is ook weinig verloop.”
Spenkelink heeft altijd samengewerkt met Michel Walhof, waarbij hij terzijde constateert dat zoon Bas-Jan van hetzelfde hout is gesneden. Onder de oud-directeur maakte Aqua+ een ‘mooie, constante groei door.’ “Ze maken een goed product. En nog veel belangrijker voor de continuïteit: ze maken een goed rendement. Bovendien zijn ze goed voor hun mensen als het bijvoorbeeld gaat over arbeidsvoorwaarden. Ze doen het heel netjes!”
Hij heeft het er nooit moeilijk gehad als toezichthouder, zegt hij. Dat had ook te maken met de open houding van de directeur. “Michel heeft altijd goed overleg gevoerd met de commissarissen. Je kunt als RvC ook alleen wat doen als een directeur-aandeelhouder vertelt als er wat aan de hand is. Dat is lang niet bij alle bedrijven het geval. Jammer, want dan doe je jezelf tekort. Je komt er gemiddeld maar zes keer per jaar: dan kun je ook niet alles zien…”
De commissarissen van Aqua+ spreken niet alleen met de directie, twee keer per jaar is er ook een bijeenkomst met het managementteam. De directeur is er dan ook bij en er worden over en weer kritische vragen gesteld. Spenkelink waardeert dat. “Je zou willen dat alle bedrijven het zo deden!”
Bij Aqua+ is nooit sprake geweest van reorganisaties met banenverlies, hoewel het wel eens spannend is geweest tijdens de kredietcrisis. ”Die kwestie is wel eens aan de orde geweest: hoe gaan we verder? Waarbij werd vastgesteld dat er een goede jaarrekening was, en goede mensen. En als je die weg stuurt, is er overmorgen een tekort aan vaklieden en heb je ze weer nodig. Er zijn daarom wel eens een paar medewerkers langer vastgehouden dan strikt noodzakelijk. En kijk nou eens? Er is een groot tekort aan vakmensen. Dat is dus een heel goed besluit van de leiding geweest!”
Zo’n vier, vijf keer per jaar treffen de commissarissen en de directie van Aqua+ elkaar tijdens een officiële vergadering. “En soms nog een paar keer tussendoor. Dan wilde Michel even weten wat ik ergens van vond. Dan fungeerde ik als klankbord.” Het waren aangename jaren, kijkt hij terug. “Ik heb het met heel veel plezier gedaan. En ik denk dat ik er af en toen nog wel eens naar binnen loop…”